Тоҷикӣ
Русский
English
12.07.24. Имрӯзҳо дар Тоҷикистон кишти такрорӣ дар ҷараён аст. Аз ин фурсати муносиб ҳам деҳқонон ва олимони соҳаи кишоварзӣ истифода бурда, дар манотиқи мухталифи кишвар зироатҳои ба ин мавсим мутобиқро кишт мекунанд.
Аз ҷумла, олимони Институти хокшиносӣ ва агрохимия дар 0, 5 га замини ноҳияи Кушониён марбут ба Стансияи таҷрибавии хокшиносию мелиоративии Вахш дар кишти такрорӣ ду намуд лубиёи сурх ва сафедро бо маҳлули 5% нурии микробиологии “Азотобактерин” мавриди истифода қарор доданд.
Дар раванди кишт намояндагони минтақавии васоити ахбори омма аз телевизиони “Ҷаҳоннамо” дар вилояти Хатлон ширкат намуданд. Зимни мусоҳиба Қурбоналӣ Салимов изҳор дошт, ки моҳияти кишти такрорӣ ин ғанӣ гардондани дастархони мардум ва дар таъмини амнияти ғизоӣ нақши муҳим дорад.
Қобили тазаккур аст, ки амнияти озуқаворӣ яке аз ҳадафҳои афзалиятноки стратегӣ ба шумор рафта, дар партави сиёсати Ҳукумати Тоҷикистон ҳамчун соҳаи ҳаётан муҳим ва мубрам қарор дорад. Ҷиҳати таъмини аҳолӣ бо озуқаи хушсифат ва аз ҷиҳати экологӣ тоза тадбирҳои зарурӣ андешида мешаванд. Дар ин робита аз ҷониби Ҳукумати кишвар чандин қонуну қарорҳо ва стратегияву барномаҳои дахлдор ба тасвиб расидааст, ки дар таъмини амнияти озуқаворӣ ва дастрасӣ ба ғизои хушсифат иқдоми муҳим маҳсуб мегардад.
Тавре пешрафти истеҳсолоти кишоварзӣ омили муҳимтарини таъмини амнияти озуқавории кишвар маҳсуб мегардад, барои расидан ба аҳдофе, ки ба беҳтаршавии зиндагии сокинони кишвар мусоидат мекунанд, олимони соҳаи кишоварзӣ дар амалӣ намудани он саҳми арзанда мегузоранд. Бо ин мақсад масъалаҳои истифодаи оқилонаи замин, баланд бардоштани ҳолати мелиоративӣ ва ҳосилнокии он, содироти меваҷоту сабзавот, аз ҷумлаи вазифаҳои аввалиндараҷа ба ҳисоб мераванд.
Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
